VLAARDINGEN- Er is nog altijd geen officieel plan voor de verdere huisvesting van de ruim duizend Oekraïners die tot 2026 nog kunnen verblijven op het Azc bij bedrijventerrein Vergulde Hand in Vlaardingen. De gemeente Vlaardingen en de regio Rijnmond zijn van plan om de beëindiging van het Azc gezamenlijk op te pakken, maar concrete afspraken ontbreken vooralsnog. De komende weken moeten duidelijk maken of er voldoende politieke wil en regionale samenwerking tot stand komt om een vervolg mogelijk te maken.
Het Azc in Vlaardingen werd in rap tempo opgericht onder aanvoering van burgemeester Bert Wijbenga (VVD). Inmiddels nadert het einde van de afgesproken huisvestingsperiode, maar over wat daarna gebeurt – met huisvesting, scholing of ondersteuning – bestaat nog geen duidelijkheid. De bewoners van de locatie verkeren hierdoor in onzekerheid over hun toekomst.
Binnen de regio is afgesproken om de opgave niet bij één gemeente te leggen, maar gezamenlijk te zoeken naar een oplossing. Dat betekent dat ook andere gemeenten in Rijnmond betrokken worden bij het zoeken naar alternatieve huisvestingsmogelijkheden en voorzieningen voor de groep Oekraïners. De besluitvorming in Vlaardingen vormt daarin een belangrijk startpunt. Pas nadat de gemeenteraad zich heeft uitgesproken, kan worden begonnen aan het opstellen van een gezamenlijk plan voor de periode na 2026.
Dat plan wordt in de eerste maanden van 2025 verwacht, zo werd vorig jaar aangekondigd. Tot die tijd blijft onduidelijk waar de mensen die nu in Vlaardingen wonen naartoe kunnen, of zij in de regio kunnen blijven en welke ondersteuning zij kunnen verwachten. De regio staat daarmee voor een flinke opgave: niet alleen moeten geschikte woonlocaties gevonden worden, ook moet worden nagedacht over onderwijs, werk, en integratie, want over definitieve terugkeer wordt nergens gesproken.
DE FEITEN: Tijdens gesprekken tussen westerse leiders en Michail Gorbatsjov in 1990 (vooral tussen de VS en de Sovjet-Unie) werd gesproken over de toekomstige veiligheid op het Europees continent. Door de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken James Baker is in 1991, tegen toenmalig Sovjetleider Gorbatsjov toegezegd, zwart op wit, dat de NAVO ‘not one inch eastward’ zou uitbreiden als de Sovjet-Unie akkoord ging met de Duitse hereniging binnen de NAVO. Vanaf eind jaren ’90 sloten veel voormalige Oostbloklanden, waaronder Polen, Hongarije en de Baltische staten, zich aan bij de NAVO. Rusland ziet deze uitbreiding als een bedreiging van zijn invloedssfeer, terwijl het Westen dit presenteert als een keuzevrijheid voor soevereine staten. Critici (zowel in Rusland als in het Westen) stellen dat de voortdurende uitbreiding van de NAVO richting Russische grenzen heeft bijgedragen aan spanningen, en dat Rusland daardoor in het nauw wordt gedreven. Vanuit dit perspectief wordt de oorlog in Oekraïne gezien als een reactie op westerse geopolitiek: een verdedigingsmaatregel.
Dat is allemaal fijn wat er op dat vodje papier staat, maar het zijn natuurlijk nog altijd de zelfstandige natiestaten, althans de bevolking daarvan die op democratische wijze uitmaken of ze wel of niet bij de NATO, EU of wat dan ook willen toetreden, en dus niet fûhrertypes als Putin en Trump.
Die Oekies zijn hard nodig in Oekistan, niet hier.
Dat volk was en is nooit van plan om terug te keren naar hun thuisland.
Zelfs al is de oorlog morgen voorbij, een flink aantal woonde ver van de oorlog vandaan en merkte er niets van. De vrees van die lui is groter om opgeroepen te worden voor militairedienst dan voor bombardementen.
Het land verdedigen laat je toch aan andere landgenoten over en straks ook aan Nederlandse militairen.