ROTTERDAM– Volgens de gemeente Rotterdam brengt de aangescherpte aanpak van bijstandsontvangers geen extra risico’s op armoede, schulden of dakloosheid met zich mee. Dit blijkt uit antwoorden van het stadsbestuur op raadsvragen van Denk. Toch zijn er zorgen, omdat specifieke monitoring van groepen ontbreekt en er geen overleg is geweest met wijkteams of VraagWijzer over mogelijke extra druk op de hulpverlening.
De zogenoemde ‘Verzuimaanpak’ is opgezet om werkzoekenden sneller te activeren. Tijdens de pilot, die op 1 mei 2023 begon, kregen deelnemers intensieve begeleiding en werd strikter opgetreden bij het missen van afspraken. In sommige gevallen werd een huisbezoek afgelegd om te achterhalen waarom iemand niet was verschenen. Van de 70 deelnemers stroomden er 24 uit naar werk of een ander traject, terwijl in 43 gevallen een maatregel werd opgelegd, variërend van waarschuwingen tot kortingen op de uitkering.
Het Rotterdamse stadsberstuur stelt dat de menselijke maat gewaarborgd blijft, omdat de werkcoach per individu beoordeelt welke maatregelen nodig zijn. Mensen met ernstige fysieke of psychische problemen werden niet geselecteerd voor de pilot. Tegelijkertijd werd strenger opgetreden tegen werkzoekenden die zonder geldige reden afspraken misten.
Ondanks deze geruststelling zijn er vragen over de gevolgen van het beleid. Er is nog geen specifiek overleg geweest met sociale hulpinstanties over de mogelijke toename van hulpvragen. Ook wordt er niet apart gekeken naar de effecten op kwetsbare groepen.
De gemeente heeft besloten om de pilot niet te verlengen, maar de werkwijze wel onderdeel te maken van de standaard dienstverlening. Dit betekent dat bijstandsontvangers in Rotterdam voortaan intensiever worden gevolgd en dat er sneller maatregelen worden getroffen bij herhaald verzuim.
“Oh, de menselijke maat is gewaarborgd, want er zit een werkcoach bij “. We hebben net de fraude bij de gemeentelijke politie gehad, wat is er van geleerd ? We verklaren de werkcoach bonafide. Heel naar deze opstelling !
@Aart
Jouw antwoord is mij niet geheel duidelijk, zover ik weet bestaat de gemeentelijke politie al sinds de eindjaren 1900 niet meer. Of bedoel je stadswachtjes? En wat was de fraude die gepleegd werd?
Groetjes Jaap.
lees: bestaat sinds 2015 niet meer.
Een ‘bijstandsuitkering’ bij beschikking toegekend bestaat is in 2025 opgehouden te bestaan en vervangen door subsidie verstrekking aan een werkgever die de daartoe als geesteszieke werkloze ‘re-integreert, waarbij het regieme van de Wet verbetering Poortwachter geldt.
De rechtsverhouding werkgever die geldt tussen de pseudo-geestesziek verklaarde werknemer wordt opzettelijk in het midden gelaten, maar moet worden vermoed een normale arbeidsovereenkomst te zijn. Het is immers de werkgever die bij beschikking van uitkering wordt voorzien en niet de werknemer die al dan niet vanuit de werkgever wordt ‘ondersteund’ door werkcoaches en wat al niet meer voor charlatans die zo van werk worden voorzien.
@Aart
Ik heb één antwoord kunnen vinden.
Met de Politiewet 1993, die officieel inging op 1 april 1994, werd de oude scheiding in grote en kleine gemeenten opgeheven. De gemeentepolitiekorpsen en de regionale districten van de rijkspolitie werden samengevoegd tot 25 regiokorpsen.
Binnen de sinds 2015 listig opgezette vorm van dwangarbeid is dat wat hier ‘werkcoach’ wordt genoemd, vergelijkbaar met de ‘Basje’ op de Surinaamse plantages van weleer die eerst door slaven werden bemenst en later met contractarbeid ingevolge de Koelieordonnanties onder Poenale Sanctie, het systeem dat tot voorbeeld diende voor de ‘Participatie Maatschappij’
Met de opbrengsten uit de geschetste dwangarbeid worden volgens de verklaring binnen de S.E.R. van de directie van Stroomopwaarts MVS, de kosten gecompenseerd van mensen die de onder de oude WSW vielen.
Hoe is het mogelijk dat er een onderzoek werd gehouden onder mensen die geen psychisch of fysieke problemen hadden.
Dit betekent dat er alleen onderzoek werd gedaan bij mensen die kerngezond zijn. Hoe is het mogelijk dat die lui, ondanks een groot personeelstekort, van een bijstandsuitkering genieten.
‘In sommige gevallen werd er een huisbezoek afgelegd’. Vraag me af wie er betaalde voor deze huisbezoeken naar Turkije en Marokko voor dit soort bezoekjes.