SCHIEDAM- Bij controles op illegale bordelen in Schiedam blijkt dat fysieke dwang zelden wordt vastgesteld. In enkele gevallen zijn er aanwijzingen voor betrokkenheid van georganiseerde criminaliteit, maar hiervan is volgens de gemeente geen sprake op structurele schaal. Dat alles blijkt uit de beantwoording van schriftelijke vragen van Progressief Schiedam door het college van burgemeester en wethouders.
De vrouwen die worden aangetroffen in de illegale bordelen zijn in veel gevallen afkomstig uit Zuid-Amerika en Oost-Europa. Bij controles blijkt dat zij zonder vergunning werkzaam zijn in locaties die buiten het zicht van de officiële instanties opereren. Op beleidsniveau blijft gereguleerde prostitutie in Schiedam mogelijk. De gemeente staat maximaal vijf vergunde seksinrichtingen toe. Op dit moment is er één actief. Het beleid is gericht op het beperken van illegale activiteiten en het beschermen van de mensen die in de branche werkzaam zijn.
Inwoners die vermoeden dat er sprake is van illegale prostitutie, mensenhandel of andere criminele activiteiten kunnen dit melden via de gemeentelijke website, bij de politie of via Meld Misdaad Anoniem. De gemeente stimuleert het melden van misstanden actief. Zo wordt er na ontdekking van een illegaal bordeel vaak een persbericht verspreid met een oproep aan bewoners om alert te zijn. Ook is de coördinator Ondermijning regelmatig aanwezig bij wijkoverleggen om bewoners te informeren over signalen die kunnen wijzen op mensenhandel.
Dat nauwelijks prake is van daadwerkelijke dwang hoeft niet te verbazen. Al in de jaren’90 wist de Schiedamse publicite Sietse Altink duidelijk te maken dat de vermeende uitbuitingssituatie waarin vele illegale buitenlandse prostituees belanden, vaak ten onrechte wordt bestempeld als vrouwenhandel, waardoor de indruk is ontstaan dat alle illegale buitenlandse prostituees het slachtoffer zijn van gedwongen prostitutie. Volgens Altink is dit het gevolg van het overdrijven van aantallen ‘verhandelde vrouwen’ door instanties die geen onderscheid maken tussen gedwongen en vrijwillige prostitutie. Politiefunctionarissen spraken in dezelfde periode hun openlijk twijfels uit over hulpverleningsinstellingen. ‘Wij weten dat er tegen de vrouwen wordt gezegd: ga maar aangifte doen, dan krijg je een vergunning. Ze worden slachtoffer gemaakt, want er is geen sprake van vrouwenhandel.’ Weer andere respondenten stellen: ‘Er wordt misbruik gemaakt van de tijdelijke verblijfsvergunning. Een dag later werken ze weer in de prostitutie.’
